Απλά πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει, απλά. Το φως στο μπάνιο έσβησε πίσω της και το επόμενο δωμάτιο φωτίστηκε αμυδρά με το αχνό πορτοκαλί φως, ακτίνες απαλές θερμού χρώματος κατέκλυσαν τον χώρο και μόλις η Μαντέν πάτησε στο πλαίσιο μπροστά από το ανακλινόμενο κουβούκλιο μια οθόνη ολογράμματος εμφανίστηκε στα γκρι τοιχώματα. Επέλεξε να κοιμηθεί υπό την εσανς της βανίλιας, έπρεπε απαραιτήτως να χαλαρώσει και να γλυκάνει για να την πάρει ο ύπνος. Μόνο με την αρωματοθεραπεία κατα τη διάρκεια του ύπνου κατάφερνε να αδειάσει το μυαλό της και να ξεκουραστεί αληθινά. Εκείνη τη μέρα δεν επέλεξε τη γνώριμη χαλαρότητα που της έδινε το έλαιο του musk, ήθελε κάτι πραγματικά γλυκό, μια γλυκιά μυρωδιά να πλανάται στον αέρα της καμπίνας της, να ξεχάσει. Να ξεχάσει τον Άντι, την απλή βιαιότητα του, το χλιαρό βλέμμα του, το χλιαρό νερό, το κόκκινο νερό...
 Τύλιξε τα κόκκινα μαλλιά της στο ειδικό καπέλο και μπήκε στο κουβούκλιο. Το φως άλλαζε από αχνό πορτοκαλί σε αχνό κίτρινο, αχνό πράσινο και πορτοκαλί ξανά.Δυο, τρεις εναλλαγές, τέσσερις, πέντε όλο και πιο αργά, την έπαιρνε ο ύπνος βυθισμένη στο απαλό άρωμα της βανίλιας, τόσο ανεπαίσθητο, κάπου κάπου ένα ίχνος αρώματος , κάπου κάπου.